تحلیل ساخت و معنا در مصباح‌الهدایه و نسبت آن با گفتمان عرفانی

سخن­کاوی و تحلیل گفتمان به تجزیه و تحلیل پیوندهای درونی متن که ساختار آن را تشکیل می­دهد، می­پردازد. در درک این پیوندهای درونی، تحلیل ساختار و هماهنگی معنایی اجزا و عناصر متن ضروری است؛ زیرا منجر به خوانش عمیق اثر ادبی می­شود. برای رسیدن به این هدف نگارندگان به بررسی ساخت متنی مصباح­الهدایه که از جمله متن‌های ادبی گفتمان­مدار برجستة قرن هشتم ه.ق و نثر آن آراسته به گفتمان عرفانی است، در دو مقولة ساخت مبتدا- خبری و انسجام پرداخته­اند. در مبحث ساخت مبتدا- خبری نشان داده­اند که ساختار به کارگیری اطّلاعات در این کتاب دارای انعطاف­پذیری زیادی نیست؛ امّا فضای حاکم بر آن فضای حرکت و سلوک است. پیام اصلی نویسندة کتاب نیز این است که دینداری–یعنی همان اصل اساسی- ای که برای سلامت جامعة قرن هشتم -که دچار انحطاط اخلاقی و فساد شده و از دین فاصله گرفته- از ضروریّات است. در مبحث انسجام نیز به بررسی متن در سه بخش دستوری، واژگانی و پیوندی پرداخته شده؛ در بخش دستوری کارکردهای انسجام عبارتند از ارجاع، جانشینی و حذف که کاربرد فراون آن در متن باعث جلوگیری از ملالت و دلزدگی در خواننده و همچنین ترغیب وی برای خواندن متن شده است. در بخش انسجام واژگانی نیز تکرار و هم‌آیی که نقش مهمّی در القای معانی، زیبایی­آفرینی، تأثیرپذیری بیشتر و همچنین یکپارچگی معنای متن و زنجیرة انسجامی آن دارند، تبیین گشته­اند. در مبحث عناصر پیوندی ادوات پیوندی بین جملات متن در عوامل ربط افزایشی، سببی، تقابلی و زمانی تشریح شده است و در نهایت  این نتایج به دست آمده که بسامد مؤلّفه­های افزایشی و سببی بیشتر از سایر عوامل پیوندی کاربرد دارد که این خود می­تواند به دلیل تأثیرپذیری از موضوع مورد بحث و همچنین اقناع مخاطبان باشد. روش کار در این مقاله دستور کار مایکل هالیدی و رقیّه حسن است.